دکتر سارا جلالی – ونکوور
رضا مروستی ۱۵ سال پیش به همراه خانوادهٔ خود به ونکوور مهاجرت کرد. او عاشق زندگی در طبیعت و درس‌گرفتن و لذت‌بردن از آن بود و چه جایی بهتر از بریتیش کلمبیا برای این امر. اما تصمیمی ناگهانی مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و به اتفاق دوست و همراهش سونیا ساندو راهی سفری پرماجرا به سرزمین کودکان نیازمند شد. آن‌ها در چند روز آینده به قصد ساختوساز و فعالیت‌هایی مشابه برای کمک به کودکان بومی کانادا نیز سفر کوتاهی به بریتیش کلمبیا خواهند داشت. مختصری از فعالیت‌های اخیرشان را با هم می‌خوانیم.
از طرف رسانهٔ همیاری برای شرکت در این مصاحبه از شما تشکر می‌کنم. لطفاً مختصری دربارهٔ خودتان و فعالیت‌های اجتماعی اخیرتان برای خوانندگان ما بفرمایید.
حدود ۶ ماه پیش من و دوستم تصمیم گرفتیم که مسیر زندگی‌مان را تغییر دهیم و آن را صرف کمک‌کردن به بچه‌ها و بهترکردن دنیا بکنیم. این‌طور بود که تصمیم گرفتیم برای بچه‌های بی‌بضاعت زمین بازی بسازیم. از روزی که این تصمیم را گرفتیم، حدود ۳ هفته طول کشید تا تمام دارایی خودمان را در کانادا بفروشیم، از کارمان استعفا بدهیم و به اوگاندا سفر کنیم. در شمال اوگاندا به پناهگاه مردم سودان جنوبی رسیدیم و آنجا اولین زمین بازی را برای گروه بچه‌های پناهنده و یتیم ساختیم. الان حدود ۳ ماه است که در هندوستان مشغول ساخت بزرگ‌ترین پروژهٔ زمین بازی چندگانه در دنیا هستیم.
به عنوان فردی آشنا به ورزش و فعالیت‌های بدنی، برای من جالب بود که شما دقیقاً بر نیاز اصلی هر جامعه یعنی لزوم حرکت و فعالیت بدنی دست گذاشتید. بازی و ورزش به‌خصوص برای کودکان هر جامعه‌ای تضمین‌کنندهٔ آینده‌ای سالم برای آن جامعه است. جرقهٔ این کار از کجا و چطور زده شد؟
بازی نقش بسیار بزرگی در رشد جسمی، عقلی و اجتماعی کودکان دارد. بازی بهترین طریقهٔ فعالیت و رشد جسمی برای بچه‌هاست. نه‌تنها ورزش برای رشد جسمی و عقلی لازم است، بلکه بچه‌ها تنها پس از استفاده‌کردن از انرژی زیاد است که می‌توانند روی درس تمرکز کنند. در زمان بازی بچه‌ها یاد می‌گیرند که چطور دوست پیدا کنند، به دیگران و قوانین احترام بگذارند و چیزهایی را با یکدیگر به‌اشتراک بگذارند.
در چه کشورهایی و به چه میزان فعالیت داشته‌اید؟ حتماً داستان نرگس کلباسی اشتری را که برای کمک به کودکان نیازمند در هند دچار مشکل شد، شنیده‌اید. همکاری مسئولان آن کشورها و مردم با شما چگونه بوده است؟ از نظر قانونی چه مشکلاتی سد راه این‌گونه کمک‌هاست؟
تا به حال اوگاندا و هندوستان. متأسفانه مسئولان همکاری که نمی‌کنند هیچ، کار را سخت‌تر هم می‌کنند. در اوگاندا ما حتی اجازهٔ ورود به پناهگاه‌ها را نداشتیم مگر اینکه حدود ۲ ماه منتظر مدارک می‌ماندیم و هزینهٔ زیادی پرداخت می‌کردیم. به‌همین دلیل ما برای ساخت پارک، مخفیانه وارد منطقه می‌شدیم و پنهانی خارج می‌شدیم. در هند ویزا مشکل‌ساز بود، چون ما وابسته به سازمان بزرگی نیستیم، گرفتن ویزای کار مشکل است و ما فقط ویزای توریستی داریم. برای همین هر چند ماه یک‌بار برای تمدید ویزا از کشور خارج می‌شویم. ولی مردم این کشورها فوق‌العاده همیاری کردند. بدون کمک مردم، این کار امکان‌پذیر نمی‌بود.
در بخشی از فیلم مستندی در مورد آفریقا، یک کودک آفریقایی به زیبایی گفت که اگر می‌خواهید به ما کمک کنید برای ما شغل ایجاد کنید و به ما کمک کنید سلامت و شاد باشیم. صدقه‌دادن مشکلات ما را به‌طور موقت حل می‌کند. وقتی فعالیت‌های شما را دیدم، احساس کردم کاری که شما می‌کنید در راستای سلامتی جامعه است و بسیار قابل تقدیر. نظر خود شما در مورد بهترین شیوهٔ کمک به مردم جوامع در حال توسعه چیست؟
بله، آفریقا صدقه لازم ندارد. متأسفانه صدقه دلیل پیشرفت‌نکردن آفریقاست. بسیاری از مردم در آنجا بر این باورند که ترقی آن‌ها وابسته به مردم و مسئولان کشورهای دیگر است، چون چیز دیگری ندیده‌اند؛ به این خاطر که حدود ۱۰۰ سال است که صاحبان اکثر منابع طبیعی آفریقا و اکثر شرکت‌های بزرگ آنجا کشورهای غربی‌اند. کشورهای آفریقایی به رهبران قوی آفریقایی نیاز دارند. ولی سرمایه‌داران و سازمان ملل متحد به‌خاطر منافعشان اجازهٔ این کار را نمی‌دهند.
معمولاً وقتی فردی ایرانی برای کمک‌های خیریه به کشورهای در حال توسعه می‌رود به او انتقاد می‌شود که چرا به ایران برای کمک نرفته است؟ آیا شما هم با چنین انتقادی مواجه شده‌اید؟ آیا رفتن به ایران و ساخت زمین بازی برای کودکان محروم ایران هم در برنامهٔ شماست؟
ما اعتقادی به مرز که چیزی جز خطی خیالی و جداسازی مردم برای منافع رهبران و قدرتمندان است، نداریم. ما همه یکی هستیم. ساکنان کره زمین؛ خواهران و برادران. ما قطعاً به ایران هم خواهیم رفت تا در خدمت کودکان زیبای آن نقطه از کره زمین هم باشیم.
تجهیزات و وسایل ساختوساز را چگونه تهیه کردید؟ آیا خود شما مستقیماً درگیر ساخت فضاهای بازی شدید؟
تا حد امکان هر زمین بازی را از مصالح بازیافتی درست می‌کنیم. مثلاً با استفاده از لاستیکِ ازرده‌خارج‌شده. برای ساختوساز از منابع و مردم همان منطقه استفاده می‌کنیم که به اقتصاد آنجا هم کمکی شده باشد. ما از ابتدا تا انتهای هر پروژه مستقیماً مشغول و درگیر آن‌ایم؛ از جمع‌کردن کمک‌های خیریه تا طراحی، بیل‌زدن، نظارت و تا انتهای پروژه.
یکی از بهترین و یکی از تلخ‌ترین خاطرات سفرهای خود را بفرمایید.
تلخ‌ترین خاطره، گوش‌کردن به قصهٔ زندگی ۶۹ بچهٔ بی‌سرپرست و پناهندهٔ سودان جنوبی بود. که چگونه وقتی بعضی از این خردسالان روزی به خانه آمدند و پدران و مادرانشان را قطعه‌قطعه‌شده و غرق در خونشان دیدند و بدون فرصتی برای گریه و خاک‌سپاری به کمک بزرگ‌ترهای دیگر از خانه و کشورشان فرار کردند و به اوگاندا پناه آوردند. وقتی به آنجا رسیدند، در بیابان زیر درختی شروع به زندگی کردند و هیچ‌چیز به‌غیر از لباسی که تنشان بود، نداشتند. آن درخت شد خانه، عبادتگاه و زندگی‌شان.
بهترین خاطره، روزی بود که برای همین ۶۹ بچه زمین بازی ساختیم؛ اولین زمین بازی ما. تا قبل از آن روز، تمام روز این بچه‌ها فقط در سایه از آفتاب قایم می‌شدند و در کمپ نه صدای خنده بود و نه بازی. از وقتی این زمین بازی کامل شد، تمام آن منطقه پر شد از صدای خندهٔ بچه‌ها، بازی و نشاط. بزرگ‌ترها می‌گفتند خیلی از این بچه‌ها یک‌سال بود که نخندیده بودند. نمی‌توانم احساسم را توضیح بدهم، ولی در آن لحظه تصمیم گرفتیم تا آخر عمر به این کار ادامه خواهیم داد.
کلیپی از ساخت این زمین بازی را در اینجا ببینید:
شما در این سفر همراه بسیار خوبی داشتید. آیا به‌نظر شما این‌گونه سفرها را به تنهایی هم می‌توان انجام داد؟ چه توصیه‌هایی برای کسانی که علاقه‌مندند فعالیت مشابهی داشته باشند، دارید؟
این مأموریت ۵۰-۵۰ بوده و بدون دوست، عشق و همراه من، سونیا ساندو، امکان‌پذیر نمی‌بود. برعکس کانادا که ما صدها دوست داشتیم، در این سفر ما هر دو خیلی تنهاییم. خیلی وقت‌ها مسیرمان به بن‌بست می‌خورد. بعضی اوقات فشار روحی زیاد است نه‌تنها به‌خاطر مشکلات خودمان، بیشتر به‌خاطر دیدن مشکلات دیگران. فشار جسمی و بیماری، فشار مالی و چیزهای دیگر. ولی من و همراهم همیشه هوای یکدیگر را داریم. در این سفر عشق و علاقهٔ ما به هم روزبه‌روز بیشتر شده است. ما این مأموریت را فرصتی برای رشد می‌دانیم و به هم کمک می کنیم تا هر کداممان به بهترین وجه از توانایی‌هایش بهره‌گیری کند. ولی هر کاری وقتی عشق و اراده پشتش باشد امکان‌پذیر است، چه صدها نفرباشید چه یک نفر.
برای شروع و انجام فعالیت‌هایی از این دست به چه میزان پشتوانهٔ مالی نیاز است؟
ما برای شروع این کار از دوستان خواستیم که اگر به مأموریت ما اعتقاد دارند، برای تولد ما دو نفر که چند روز قبل از سفر بود، به‌جای کادو، کمک خیریه به ما بدهند. که مبلغی حدود ۲۷۶۰ دلار جمع شد. ما برای هزینهٔ زندگی روزمره از پول فروش تمام دارایی‌هایمان در کانادا استفاده می‌کنیم. ما این‌قدر به این کار معتقدیم که می‌دانیم همه‌چیز و کائنات به ما یاری خواهند کرد. کمبود پول نمی‌تواند کاری که از دل بربیاید را متوقف کند. ما و مأموریتمان بهترین مثال کمک‌هایی از این دست هستیم.
شنیدیم که در سفرکوتاه خود به ونکوور تصمیم دارید زمین‌های بازی‌ای هم برای اقوام بومی این استان بسازید. تا چه اندازه از حمایت مردم و ارگان‌های دولتی در اینجا بهره‌مندید؟
بله، ما در سفر کوتاه خود به ونکوور می‌خواهیم برای بومیان در مناطق دورافتادهٔ بی‌سی زمین بازی بسازیم. در حال حاضر تنها کمک ما در کانادا دوستان و خانواده‌‌اند.
آیا تصمیم دارید دوباره به کشورهای دیگری برای کمک سفر کنید؟ چه برنامه‌هایی برای آیندهٔ فعالیت‌های اجتماعی‌تان در نظر دارید؟
البته، این کار مسیری است که ما برای کل زندگی‌مان در نظر گرفته‌ایم یا تا روزی که دیگر به این کار در جهان نیازی نباشد. در حال حاضر سازمان ما غیرانتفاعی است. ما برنامه داریم که سازمان را به خیریه تبدیل کنیم. آن موقع شانس گرفتن گرنت (Grant) و خیریه از شرکت‌های بزرگ و حامیان مالی برای سازمان ما بیشتر می‌شود.
مهم‌ترین درسی که از این سفرها گرفته‌اید را در یکی دو جمله بفرمایید.
هر انسانی، فقیر یا مرفه، تحصیل‌کرده یا نکرده و در هر کجای دنیا، چیزهای را تجربه کرده است که هیچ‌کس دیگر همان‌ها را تجربه نخواهد کرد. با همه باید صحبت کرد و درس گرفت.
لطفاً توضیح دهید که افراد علاقه‌مند به انجام چنین فعالیت‌ها و همچنین حامیان مالی چگونه می‌توانند با شما تماس بگیرند و در این امر خیر سهیم و شریک باشند؟
بهترین شیوهٔ تماس با ما از طریق وب‌سایت و ایمیل است.
٪۱۰۰ کمک‌های خیریه به سازمان غیرانتفاعی ما صرف ساخت زمین بازی می‌شود. ما حتی هزینهٔ رفت‌وآمدمان به کشورها و زمین بازی‌ها را از جیب خودمان می‌پردازیم. در حال حاضر ما از سرمایه‌گذاری جمعی (Crowdfunding) صرفاً برای تأمین هزینه‌های ساخت زمین بازی استفاده می‌کنیم. علاوه بر این یک مؤسسهٔ غیرانتفاعی استرالیایی و یک شرکت هندی در زمینهٔ جمع‌آوری اعانه و ساخت زمین‌های بازی با ما همکاری دارند.
وب‌سایت مؤسسهٔ غیرانتفاعی: www.thepowerofplay.net
سرمایه‌گذاری جمعی: https://www.gofundme.com/thepowerofplay
برای حمایت مالی از پروژه‌های Power of Play اینجا کلیک کنید.
از اینکه در این مصاحبه شرکت کردید از شما سپاسگزارم و برایتان آرزوی موفقیت، شادی و سلامتی دارم.
